کلبه های غم

 من و شب هر تامون تار و سیاهیم

من و شب دو محکومین بی گناهیم

هر دومون ساکت و سرد و بی عبوریم

دل هر دومون غمین اما صبوریم

هر دومون منتظر طلوع خورشید

با دلی پر از هراس و پر تردید

من و شب دو همسفر دو یار و همدم

من و شب همدل هم محرم محرم

من و شب چه قصه ها با هم نگفتیم

پا به پای همدیگه بودیم تا صبح نخفتیم

توی دست تاریکی هر دو اسیریم

نوری نیست که دامن اون و بگیریم

من و شب تا همیشه تار و سیاهیم

من و شب دو محکومین بی گناهیم

(((((م صادقی)))))